I had a dream! DEEL 2
Een droom wordt werkelijkheid; een eens ervaren werkelijkheid wordt een droom! Het is onmenselijk om mensen in een onoplosbaar doolhof te houden. Authentieke kunst biedt, naast de urgente probleemstelling, tevens de oplossing aan. Sprookjes voldoen ruimschoots aan deze universele criteria. Waarom lezen we geen sprookjes, nu we in ons kot zitten? De eerste droom werd vervolledigd in een tweede, eveneens meer dan dertig jaar geleden. Totaal verdwaasd bevond ik mij op een kerkhof. Normaal een levenloze plaats, doch met een heilige verontwaardiging moest ik vaststellen dat er een immens, druk feest aan de gang was. De mensen dansten respectloos,uitgelaten op de graven: in een helse orgie van carnavaleske toestanden. Hoe is dit mogelijk? Ontzet zocht ik naar de uitgang en gelukkig kon ik de plaats des onheils verlaten. Aan de uitgang staarden een paar doodgravers, die fungeerden als poortwachters, me onbegrijpelijk aan: hoe kan iemand zo dwaas zijn om andere oorden te kiezen? Ik ging naar het huis van mijn grootouders en op het erf stond een diepe waterput. Hier kwam ik tot een vredige rust en kon het showspel vanop een veilige afstand verder gadeslaan. Leven-schenkend water vanuit de diepte: staat symbool voor 'het innerlijke weten', dat opborrelt vanuit het hart. De stem van de stilte fluistert me minzaam toe: 'Alles is in orde!'
